Nederland Digitale traceerbaarheid in de Nederlandse kalfsvleessector

Voor een digitaal traceerbaarheid- en transparantiesysteem is het sleutelwoord voor succes vertrouwen. Alle partijen in de keten zouden bereid moeten zijn om data te delen en op elkaar te vertrouwen om nauwkeurige, objectieve en kwalitatief goede data te verstrekken.

In het opzetten van deze systemen is er dan ook een gezamenlijke behoefte nodig, die alle partijen bereid maakt om te investeren in de opzet hiervan. In de Nederlandse kalversector was er een sterke behoefte aan data uitwisseling om het welzijn en de gezondheid van de kalveren te kunnen garanderen. Een transparante keten zorgt er ook voor dat er snel duidelijk is welke partij verantwoordelijk is, in het geval er een probleem ontstaat. Deze gemeenschappelijke behoefte kwam erg duidelijk naar voren tijdens de interviews en werd genoemd als de reden voor het huidige traceerbaarheidssysteem om in de eerste plaats te bestaan. Het helpt ook bij het verdelen van de kosten voor de opzet van het digitale traceerbaarheidssysteem, omdat individuele initiatieven erg duur blijken te zijn.

Naast deze gezamenlijke behoefte, is er ook een individuele behoefte nodig van alle partijen in de keten. Het hebben van meer data, ook over andere partijen, helpt om operationele beslissingen te optimaliseren en daardoor winst te verhogen, of kosten en verliezen te verlagen. In de Nederlandse kalversector is een voorbeeld van een individuele behoefte die van de voerleverancier die data over de kalveren wil hebben, om hun voer te kunnen verbeteren. Wanneer deze gezamenlijke en individuele behoefte sterk aanwezig is in de gehele keten kan dit voldoende vertrouwen en bereidheid creëren in de sector om zich in te zetten voor traceerbaarheid- en transparantie systemen.

Ook cruciaal is een unieke sleutel bij het delen van data. In de Nederlandse kalversector is dit het identificatie- en registratienummer dat is gekoppeld aan elk kalf. Zonder een unieke sleutel is data integratie complex en is standaardisatie van datastromen lastig.

Hoewel het traceerbaarheidssysteem erg goed werkt in de Nederlandse kalversector, zijn er ook enkele beperkingen naar voren gekomen. De kwaliteit van data, in combinatie met een beperking aan ICT-capaciteit in de sector is hier één van. Dynamische data, afkomstig van sensoren, worden in grote hoeveelheden en grotendeels ongestructureerd verzameld. Het omzetten van deze data in interpreteerbare data heeft veel tijd en vaardigheden nodig, die niet altijd aanwezig zijn in de sector. Een andere beperking is dat er niet altijd genoeg data terug de keten in wordt gestuurd. Daar gaat een kans verloren voor partijen aan het begin van de keten, omdat zij op die manier zich niet kunnen verbeteren op basis van resultaten later in de keten. Het beter verdelen van de data zorgt ook voor een betere verdeling van de macht in de keten. De partij met de meeste data is vaak ook degene met de meeste macht. Door data ook terug de keten in te sturen, is niet alleen data gelijkmatiger verdeeld, maar ook de macht binnen de keten.